Demencja starcza to schorzenie powodujące zmiany zwyrodnieniowe, degradacyjne oraz zanikowe różnych tkanek mózgu. De facto, pod pojęciem demencji starczej kryje się wiele różnych jednostek chorobowych, które charakteryzują się różnym rodzajem zmian degradacyjnych oraz ich zróżnicowanym umiejscowieniem. Demencja to znaczne obniżenie sprawności intelektualnej, które jest spowodowane uszkodzeniem mózgu w wyniku zwyrodnienia związanego z wiekiem lub niektórych chorób. Może mieć różny przebieg i różne nasilenie. Leczenie demencji to działania powstrzymujące rozwój choroby i łagodzenie osobom pojęcie „demencja” kojarzy się od razu z alzheimerem. Nie jest to do końca błąd. Objawy obu schorzeń są identyczne, jednak alzheimer jest jedynie jedną z kilku postaci otępienia. Można więc uznać, że każdy alzheimer jest demencją, jednak nie każda demencja jest charakteryzuje się upośledzeniem pamięci, funkcji poznawczych i intelektu. Najczęściej dotyczy osób dorosłych, zwłaszcza w starszym wieku. Jest nieodwracalna i ma postępujący charakter. Oznacza, że nie jest możliwe jej wyleczenie, a objawy z czasem będą się nasilać i znacznie utrudniać normalne i samodzielne funkcjonowanie. Wiedza, jak postępować z chorym na demencję, pozwoli na polepszenie jakości życia i spowolnienie postępu to jest demencja? Zgodnie z obowiązującą definicją Światowej Organizacji Zdrowia demencja (inaczej otępienie) jest zespołem objawów, które powstały w wyniku choroby lub uszkodzenia struktur mózgu. Dotyczą one zaburzenia funkcjonowania wyższych funkcji korowych: pamięci, rozumienia, myślenia, orientacji, a także zdolności językowych, uczenia się i liczenia. Dolegliwości są związane z przyswajaniem nowych informacji, jednak w miarę postępu choroby dochodzi do upośledzenia odtwarzania także starszych treści. Według dostępnych danych na otępienie cierpi w Polsce ponad pół miliona osób. Największą grupę stanowią ludzie, którzy ukończyli 85. rok życia. Demencja jest chorobą przewlekłą i stale postępującą. Nie jest możliwe jej całkowite wyleczenie, a jedynie zahamowanie rozwoju i złagodzenie dolegliwości. Otępienie jest spowodowane uszkodzeniem mózgu związanym z procesem starzenia się lub przebiegiem chorób neurologicznych. Przyczyny demencji u osób młodych to: infekcje w obrębie tkanki mózgowej, przewlekły stres, nadużywanie alkoholu i substancji psychoaktywnych lub wady ośrodkowego układu nerwowego. Demencja starcza – objawy Wraz z wiekiem zdolności intelektualne i poznawcze ulegają osłabieniu. Uszkodzenie tkanki mózgowej może być spowodowane zwyrodnieniami lub chorobami, które mają działanie neurodegeneracyjne (choroba Parkinsona, choroba Alzheimera). Pierwsze objawy demencji starczej nie są zwykle dokuczliwe i często społeczeństwo oraz sam chory nie zwracają na nie uwagi. Jednak w miarę rozwoju choroby stają się coraz bardziej widoczne i znacznie zaburzają prawidłowe codzienne funkcjonowanie, a także uniemożliwiają zaspokajanie podstawowych potrzeb. W zaawansowanych etapach choroby pacjent staje się całkowicie zależny od osób trzecich. Objawy demencji to: problemy z zapamiętywaniem nowych rzeczy i przypominaniem sobie słów lub nazwiskkłopoty z liczeniemzaburzenia orientacji czasowo-przestrzennejapatia, pogorszenie nastroju i samopoczuciawahania emocjizaburzenia zachowaniaagresjazaburzenia mowynierozpoznawanie bliskich osóbtrudności z nazywaniem przedmiotów. U około połowy chorych rozpoznaje się także objawy psychotyczne w przebiegu demencji: urojenia , omamy, nierozpoznawanie siebie (np. rozmowa z samym sobą w lustrze). Demencja starcza – etapy choroby Zgodnie ze Skalą Oceny Nasilenia Otępienia demencję można podzielić na siedem etapów: 1. Brak jakichkolwiek Zapominanie – nieznaczne problemy z Łagodne zaburzenia poznawcze dotyczące pamięci, komunikacji, zachowania i Wczesna faza Choroba Zaawansowana choroba – głębokie Ostatnia faza choroby – zaburzenia funkcji starcza – leczenie Leczenie demencji ma na celu zahamowanie postępu choroby i złagodzenie dolegliwości. W tym celu stosuje się najczęściej leki zwiększające poziom acetylocholiny w tkance mózgowej, która odpowiada za poprawne przewodzenie impulsów nerwowych między neuronami. Bardzo ważna jest wiedza, jak postępować z chorym na demencję . Ważne są trenowanie i stymulacja mózgu poprzez czytanie książek, rozwiązywanie łamigłówek, wykonywanie czynności wymagających precyzyjnych ruchów dłoni. Należy je rozpocząć od razu po pojawieniu się pierwszych objawów. Osoba, która opiekuje się chorym na demencję, powinna być cierpliwa i wyrozumiała. Pospieszanie prowadzi do frustracji, zdenerwowania i agresji ze strony podopiecznego. Należy pamiętać, że choroba postępuje, a w jej zaawansowanych etapach chory może być całkowicie uzależniony od pomocy w codziennych czynnościach. Demencja a śmierć Demencja na swoim zaawansowanym etapie powoduje pogorszenie czynności życiowych – pracy serca i płuc. Dlatego najczęstszą przyczyną śmierci osoby chorej są zaburzenia ze strony tych narządów. Długość życia chorego na demencję po rozpoznaniu wynosi średnio 7 lat. Autor: Redakcja Dzień Dobry TVN

Tłumaczenie hasła "senile dementia" na polski . demencja starcza jest tłumaczeniem "senile dementia" na polski. Przykładowe przetłumaczone zdanie: Finally he says, 'My father is in the first stages of senile dementia. ↔ W końcu dodaje: ‒ Mój ojciec ma pierwsze objawy demencji starczej.

Demencja starcza to wyzwanie, z którym niejednokrotnie mierzą się opiekunki w Niemczech. Jeśli opiekunka spróbuje wejść się w świat uczuć osób chorych na demencję, łatwiej przyjdzie jej komunikacja z nimi. Demencja starcza – zrozumieć chorego Dla osób dementywnych świat staje się dziwny i niezrozumiały, ponieważ tracą oni specyficzne dla człowieka umiejętności poznawcze i orientację. Nie potrafią umieścić przedmiotów, sytuacji i osób w szerszym kontekście. Z powodu zaburzenia funkcji przypominania mają ograniczony dostęp do swojej wcześniejszej wiedzy (pamięć semantyczna) i doświadczenia (pamięć epizodyczna – wymazywana wstecz), dzięki którym potrafili się odnaleźć w każdej sytuacji. Brakuje im wiedzy i pewności źródeł, które służą opanowaniu obecnej sytuacji. Często zanika granica między snem, rzeczywistością i przeszłością. Chorzy mają halucynacje, które odczuwają jako realne sytuacje. W kontakcie z osobą dementywną często nie daje się wytłumaczyć im ich irracjonalności. W idealnym przypadku jednak opiekunka w Niemczech powinna podchwycić nastrój, jaki kryje się za halucynacjami. Jeśli chory jest jeszcze w stanie rozpoznać, że jego zachowanie jest w danej sytuacji nieadekwatne, może się to u niego skończyć niepokojem i poczuciem rezygnacji. Osoby, które chorują na demencję, często czują się nierozumiane, jakby ktoś nimi dowodził lub sprawował nad nimi kuratelę. Nie potrafią pojąć motywów decyzji swoich opiekunów. Zaskakujący jest jednak fakt, że wielu chorych potrafi wyrazić swoje życzenia. Niektórzy potrafią jeszcze wyczuć, czy ktoś w ich towarzystwie się nudzi lub czuje się dotknięty ich zachowaniem. W zaawansowanym stadium tracą jednak umiejętność kontaktu emocjonalnego. Stanowi to duże obciążenie dla członków rodziny i powoduje, że praca w Niemczech, opieka nad nimi, jest także psychicznie trudna. Chorzy reagują często podenerwowaniem, gdy obarcza się ich odpowiedzialnością za rzeczy, o których w międzyczasie zapomnieli, a tym samym czują się podwójnie obciążeni, raz przez to, że zarzuca im się popełnienie błędu, a także przez to, że zostają skonfrontowani ze swoimi słabościami. Uczucia osób chorych na demencję Mimo wszystko opiekunka musi pamiętać, że chorzy na demencję mają jeszcze uczucia. Szczególnym problemem są depresje, manifestujące się przed nadejściem demencji, często wtedy, gdy chorzy zauważają swój spadek formy duchowej. Objawy depresji mogą być podobne do tych zwiastujących demencję, stąd zdarza się, że przy zbyt małej wiedzy choroby te są ze sobą mylone. Im bardziej zaawansowana demencja, tym bardziej płaski staje się świat uczuć. Ustępują one afektywnej obojętności z brakiem umiejętności odczuwania smutku, radości lub wyrażania uczuć, przy równoległej utracie zainteresowania światem zewnętrznym. Osoby chore na demencję potrzebują dużo czasu na reakcję i działanie. W zaawansowanym stadium wystarczające odżywianie nie jest możliwe drogą naturalną, ponieważ chorzy w skutek zaburzenia bodźców nie są w stanie połykać pokarmu. Opieka nad osobami starszymi w Niemczech wymaga wtedy niezwykłej cierpliwości i pochłania wiele czasu. Postępowanie z osobami dementywnymi Ze względu na pojawiające się objawy demencji starczej praca dla opiekunek w Niemczech powinna być dopasowana do ich zmienionego sposobu przeżywania. Najważniejsza jest cierpliwość. Przez okazywanie zniecierpliwienia chory ma wrażenie, że coś zrobił źle, co jest z kolei przyczyną niezadowolenia, smutku, złego samopoczucia. Równie ważne jest, aby uświadomić sobie, że chorzy ze względu na zaburzenia pamięci są w stanie uczyć się tylko warunkowo. Większość z tego, co się do nich mówi, zapominają już po paru minutach. Dlatego nie można z nimi nic pewnego ustalać. Jednak można ich „musztrować”: gdy posadzimy chorego przy stole i mu wytłumaczymy, że to jest jego miejsce, to całkiem możliwe, że w przyszłości sam wybierze sobie to miejsce do siedzenia. Na pytanie: „Gdzie jest twoje miejsce?” chory będzie odpowiadał wymijająco, dlatego lepiej zrezygnować z zadawania pytań. Komunikacja a demencja Komunikacja powinna przebiegać w prostym języku. Z jednej strony jest to uwarunkowane osłabieniem słuchu w starszym wieku, z drugiej przez upośledzenie zdolności do abstrakcyjnego myślenia dłuższe zdania okazują się nie zawsze zrozumiałe. Każde zdanie powinno zawierać jedną informację. Także nie mówimy: „Wstań i załóż płaszcz“, tylko „Wstań proszę“, a dopiero później podajemy następną informację. Język powinien być prosty, a zdania krótkie i wyraziste. Często powiedzenia i przysłowia są lepiej rozumiane niż abstrakcyjne zwroty. Warto zapamiętać sobie zwroty i pojęcia, które chory rozumie i korzystać z nich w dalszej komunikacji. Należy również unikać kłótni z chorym na demencję, nawet jeśli nie ma racji, ponieważ wzmocni to jedynie uczucie zmieszania i niezadowolenia, które pozostaną po kłótni (nawet jeśli nie jest on już w stanie przypomnieć sobie samego zajścia). Dla chorego na demencję kłótnia jest tym bardziej niebezpieczna, gdyż nie jest on w stanie odnieść się do swojego doświadczenia, że kłótnie mijają – chorzy żyją prawie wyłącznie w teraźniejszości. Przyszłość nie ma dla nich żadnego znaczenia. Gdy mowa jest ledwo możliwa, ważne jest, aby pobudzać inne zmysły. Do podopiecznego można dotrzeć przez smak, zapach, obraz, dźwięk, ruch i dotyk, np. podopieczny może się ożywić na dźwięk znanych pieśni ludowych. Niemniej trzeba pamiętać, że niektóre zmysły mogą ulec zmianie. I tak zmysł smaku wyostrza się przede wszystkim na słodkie potrawy. Należy jednak uważać, aby nie angażować zbyt wielu zmysłów przez wiele bodźców na raz. Nałożenie się kilku wrażeń zmysłowych może stwarzać poczucie zagrożenia, ponieważ chory nie umie rozdzielić różnych wrażeń od siebie i przyporządkować znanym sobie kategoriom. Nadmiar bodźców prowadzi raczej do zmieszania niż stymulacji. Należy szukać równowagi pomiędzy nadwyżką, a absolutnym niedoborem bodźców. Biografia Jedną z metod pracy z podopiecznym – polecanym dla każdej opiekunki w Niemczech – jest tworzenie biografii, dzięki której można się dowiedzieć, jakie znaczenie mają dla chorego pewne zachowania. Np. co to znaczy, gdy podopieczny nie chce iść wieczorem spać? Czy daje sygnał „Brakuje mi herbaty przed snem” czy może ma na myśli: „Tęsknię za moją żoną”? Im dokładniej poznamy przyzwyczajenia i cechy chorego, tym łatwiej będzie nam go zrozumieć. Również przy tej metodzie zaleca się prowadzenie gruntownej dokumentacji i ścisłą współpracę ze wszystkimi osobami zaangażowanymi w opiekę. Praca w Niemczech. Opieka nad osobami starszymi z demencją a postępowanie z samym sobą Podczas pracy z osobą, u której występują objawy demencji starczej, ważne jest także myślenie o samym sobie, co niestety często jest niedocenianym problemem. W dużej mierze dotyczy on najbliższej rodziny seniora, ale z łatwością może dotknąć opiekunki pracujące w Niemczech. Szczególnie, jeśli jest ona jedyną osobą na co dzień stykająca się z chorym. Bliscy podopiecznego często zaniedbują kontakty społeczne i żyją niemalże wyłącznie dla chorego, z którym ledwo mogą się porozumieć. Dopada ich poczucie winy z powodu narastającej agresji wobec podopiecznego. Boją się, że w nieodległej przyszłości zachorują na podobną chorobę. Gdy chory zachowuje się nielogicznie, w naszych oczach wygląda to na złośliwość, brak dobrej woli. Wszystko to kończy się w wielu przypadkach depresją lub zaburzeniami psychosomatycznymi jak np. chroniczne bóle. Problemy u opiekunów czy rodziny często pojawiają się po śmierci podopiecznego. Demencja starcza, kilka faktów o chorobie Demencja oznacza znaczne obniżenie sprawności umysłowej, emocjonalnej i społecznej, które prowadzi do umniejszenia funkcji społecznych i niemal zawsze towarzyszy chorobie mózgu. Choroba dotyka przede wszystkim pamięci krótkotrwałej, w szczególności umiejętności myślenia, języka i motoryki, a w niektórych przypadkach powoduje również zmiany w strukturze osobowości. Kluczowe w zrozumieniu demencji jest różnicowanie między utratą nabytych już umiejętności, a wrodzonym brakiem uzdolnień. Obecnie znanych jest nam wiele, ale nie wszystkie, przyczyny demencji, a niektóre jej formy dają się leczyć w pewnym zakresie, co oznacza, że można opóźnić wystąpienie pewnych symptomów we wczesnym stadium demencji. Najczęściej występującą formą demencji, jednak nie jedyną, jest choroba Alzheimera. Demencja starcza można mieć różne przyczyny, a znaczące dla terapii jest stwierdzenie cech różnicujących. Głównym czynnikiem ryzyka jest zaawansowany wiek. Dłuższy okres życia kobiet jest zapewne najlepszym wytłumaczeniem, dlaczego to właśnie kobiety stanowią większy odsetek chorych na demencję. Depresje postrzega się jako czynnik ryzyka sprzyjający rozwojowi demencji, albowiem często pojawiają się w jej wczesnych stadiach demencji. Objawy demencji starczej Demencja (ICD-10 kod F00-F03) jest często skutkiem chronicznej i postępującej choroby mózgu z zaburzeniem wielu wyższych funkcji mózgowych, w tym pamięci, myślenia, orientacji, kondycji duchowej, liczenia, zdolności uczenia się, języka, mówienia i umiejętności dokonywania oceny i wyboru. Aby zdiagnozować demencję, zgodnie z układem ICD, symptomy choroby muszą występować przez minimum 6 miesięcy. Zmysły (organy, jak i działanie) funkcjonują u danej osoby jak zazwyczaj. Spadkowi umiejętności kognitywnych z reguły towarzyszą zmiany w kontroli stanów emocjonalnych, zachowań społecznych albo motywacji. Symptomy te występują również w przypadku choroby Alzheimera, chorób naczyniowych mózgu i innych, które w pierwszym lub drugim stopniu dotyczą mózgu i neuronów. Halucynacje i problemy z poruszaniem się Do objawów demencji należą także objawy motoryczne i symptomy psychotyczne, które mogą wystąpić we wszystkich rodzajach demencji. Przykładowo u chorych pojawiają się halucynacje optyczne. Zazwyczaj widzą oni najpierw w półmroku nieobecne osoby, z którymi nawet prowadzą rozmowy. We wczesnym stadium pacjenci są jeszcze w stanie zdystansować się od swoich pseudo-halucynacji, co oznacza, że wiedzą, iż osoby, z którymi rozmawiają są nieobecne. Później widzą zwierzęta lub postaci fantastyczne, wzory na ścianach, kłęby kurzu. W zaawansowanym stadium przeżywają groteskowe, często groźne rzeczy, np. uprowadzenia. Te sceniczne halucynacje są z reguły nacechowane strachem. Pacjentom zdarza się zachowywać agresywnie wobec działających w dobrej wierze bliskich, gdy wciągną ich w swój system obłędu. Granica z delirium jest w tym przypadku płynna. Zaburzenia motoryki należą do obrazu choroby w przypadku zaawansowanej demencji. Pacjentom z biegiem czasu sztywnieją coraz to większe obszary ciała. Ich chód się zmienia, stawiają małe kroki, szurają stopami, szeroko stawiają nogi. Są zagrożeni upadkiem, gdyż dochodzi do zaburzenia poczucia utrzymania równowagi. Osoby chore na demencję tracą inicjatywę, zaniedbują swoje hobby, higienę osobistą i porządki w mieszkaniu, wreszcie nie są w stanie odżywiać się w wystarczający sposób, nie mają chęci do jedzenia, zaprzestają odczuwać głód i w końcu zapominają o gryzieniu pokarmu i jego połykaniu. Chudną i stają się podatni na choroby wewnętrzne, jak np. zapalenie płuc. Zmienia się również ich dzienno-nocny rytm życia. Demencja starcza – etapy choroby Kryteria diagnostyczne dla demencji obejmują kombinacje deficytów umiejętności kognitywnych, emocjonalnych i społecznych, które prowadzą do osłabienia funkcji społecznych i zawodowych. Symptomem przewodnim jest zaburzenie pamięci. W początkowej fazie choroby pojawiają się zaburzenia pamięci krótkotrwałej i umiejętności postrzegania. W dalszym przebiegu zanikają również trwałe treści pamięci długotrwałej, a dotknięci chorobą z biegiem czasu tracą nabyte przez całe życie umiejętności i zdolności. Upośledzenie umiejętności kognitywnych nie występuje nagle, np. w postaci zamglenia świadomości lub delirum. Aby nastąpiło pogorszenie pamięci musi nastąpić jedno z następujących zaburzeń: afazja: zaburzenia mowy; apraksja: upośledzenie umiejętności wykonywania precyzyjnych, celowych ruchów; agnozja: upośledzenie umiejętności identyfikowania przedmiotów lub ich ponownego rozpoznawania; zaburzenia funkcji wykonawczych: planowania, organizacji, zachowywania kolejności.
Demencja zaczyna się od zmian w fizjologii mózgu. Demencja nie jest uważana za konkretną chorobę, ale jest to grupa objawów spowodowanych różnymi zaburzeniami mózgu, z których każda jest odrębnym procesem chorobowym. Rodzaje demencji są klasyfikowane w podręcznikach diagnostycznych, które wymieniają schorzenia medyczne i
Zgodnie ze swoją misją, Redakcja dokłada wszelkich starań, aby dostarczać rzetelne treści medyczne poparte najnowszą wiedzą naukową. Dodatkowe oznaczenie "Sprawdzona treść" wskazuje, że dany artykuł został zweryfikowany przez lekarza lub bezpośrednio przez niego napisany. Taka dwustopniowa weryfikacja: dziennikarz medyczny i lekarz pozwala nam na dostarczanie treści najwyższej jakości oraz zgodnych z aktualną wiedzą medyczną. Nasze zaangażowanie w tym zakresie zostało docenione przez Stowarzyszenie Dziennikarze dla Zdrowia, które nadało Redakcji honorowy tytuł Wielkiego Edukatora. Sprawdzona treść Konsultacja merytoryczna: Lek. Aleksandra Witkowska ten tekst przeczytasz w 5 minut Demencja starcza to schorzenie, któremu towarzyszy zbiór niepokojących objawów o charakterze psychicznym. Nasilające się wraz z postępowaniem choroby objawy demencji – problemy z pamięcią, ale także np. zaburzenia mowy czy liczenia - nie pozwalają pacjentowi normalnie funkcjonować. Czym charakteryzuje się demencja? Co to za choroba i jakie objawy demencji starczej pojawiają się w kolejnych etapach jej zaawansowania? perfectlab / Shutterstock Potrzebujesz porady? Umów e-wizytę 459 lekarzy teraz online Demencja – co to za choroba? Demencja – przyczyny Demencja starcza — czym się charakteryzuje? Demencja starcza — objawy w pierwszym etapie choroby Demencja starcza — objawy w drugim etapie choroby Demencja starcza — objawy w trzecim etapie choroby Demencja – co to za choroba? Demencja starcza - nazywana czasem także otępieniem starczym, w anglojęzycznej literaturze fachowej określana jako dementia albo senile dementia - to schorzenie upośledzające pracę mózgu na kilku płaszczyznach. Zmiany w tkance mózgu, jakie wywołuje demencja, mają charakter zwyrodnieniowy, degeneracyjny i zanikowy. Przekładają się one na znaczne osłabienie sprawności umysłowej, w zaawansowanych stadiach choroby prowadzące do utraty codziennej samodzielności. Demencja to problem, który według specjalistów dotyczy ponad 400 tysięcy osób w Polsce i ponad 50 milionów osób na całym świecie. W związku z szybkim starzeniem się zachodnich społeczeństw i wydłużaniem się średniej prognozowanej długości życia, Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) szacuje, że w 2030 r. demencja dotknie 80 milionów pacjentów, a w 2050 r. - nawet ponad 150 milionów. Demencja – przyczyny Warto zdawać sobie sprawę z faktu, że demencja może mieć różne podłoże. Często – ale nie zawsze – przyczyn demencji można upatrywać w chorobach neurodegeneracyjnych, przede wszystkim w chorobie Alzheimera i w chorobie Parkinsona. Bywa, że objawy demencji są wynikiem guza mózgu: rozwijając się, uciska on bowiem sąsiadujące struktury mózgowe i powoduje ich dysfunkcję. Zdarza się też, że demencja rozwija się jako konsekwencja przebytych urazów, przewlekłego stresu lub nadużywania alkoholu. Warto wspierać pamięć i koncentrację bez względu na to, czy pojawiają się u nas objawy demencji. Polecamy Ginkgo biloba ekstrakt Viridian, który poza pozytywnym wpływem na zdolności umysłowe, poprawia również samopoczucie i dodaje energii. Dowiedz się więcej na temat przyczyn, objawów i leczenia choroby Parkinsona. Demencja starcza — czym się charakteryzuje? Demencja starcza zmienia strukturę tkanki mózgu, znacznie obniżając jego sprawność. W konsekwencji u chorego na demencję pojawiają się zaburzenia natury poznawczej; problemy z pamięcią; problemy z mówieniem; zaburzenia mowy; kłopoty z orientacją; problemy z liczeniem; zaburzenia emocjonalne. Osoba, którą dotknęła demencja starcza, nie potrafi prawidłowo ocenić sytuacji, w której się znajduje. Ma także problemy z rozumieniem i myśleniem przyczynowo-skutkowym. Przeczytaj także: Choroba Alzheimera - przyczyny, objawy, leczenie Im starsza osoba, tym większe jest prawdopodobieństwo, że rozwinie się u niej demencja. Statystyki wskazują, że objawy demencji pojawiają się u ok. 6 proc. osób w wieku 60 lat i nawet u 25 proc. osób, które ukończyły 85 lat. Choć schorzenie to dotyczy zazwyczaj osób po 60. roku życia, demencja nie powinna być mylona, a tym bardziej utożsamiana z wiekiem. Jest ona bowiem rodzajem upośledzenia mózgu wywołanym chorobą tego organu i nie zawsze jest w prosty sposób związana ze starością, co można by wywnioskować z samej nazwy demencja starcza. Jak długo trwa ta choroba? Według obecnego stanu wiedzy demencja jest nieuleczalna – powoduje nieodwracalne zmiany w mózgu. Odpowiednie leczenie farmakologiczne (zwykle preparaty z grupy inhibitorów acetylocholinesterazy, które podwyższają stężenie ważnego neuroprzekaźnika, acetylocholiny) i wprowadzenie pewnych zmian w stylu życia, jak odpowiednia ilość snu, zdrowa dieta czy regularna dawka ruchu, może jednak łagodzić przebieg demencji i ułatwiać codzienne funkcjonowanie. Przeczytaj także: Acetylocholina - najważniejszy neuroprzekaźnik w ludzkim organizmie Pomocne w spowalnianiu postępowania demencji okazują się różne aktywności stymulujące pracę mózgu i tym samym przeciwdziałające zachodzącym w nim zmianom degeneracyjnym. Pacjentów warto więc zachęcać np. do rozwiązywania krzyżówek, czytania książek czy do nauki języków obcych. Aktywność umysłowa jest również niezwykle ważna w profilaktyce demencji. Demencja starcza — objawy w pierwszym etapie choroby Symptomy demencji starczej są początkowo niezauważalne. Mogą się rozwijać latami. Pierwsza faza choroby jest przede wszystkim związana z zaburzeniami pamięci. Pacjent nie jest sobie w stanie przypomnieć imion najbliższych osób. Zdarza mu się również zapominać o umówionych wizytach. Ponadto pojawiają się zaburzenia mowy. Zdania wypowiadane przez pacjenta nie zawsze mogą mieć sens, ponieważ chory zapomina znaczenie poszczególnych słów. Problemy z mówieniem przypominają niekiedy objawy upojenia alkoholowego. Na problemy z pamięcią stosuj Żeń-szeń korzeń w postaci naparu. W pierwszym etapie demencji starczej warto również zwrócić uwagę na zachowanie pacjenta, który zaczyna unikać kontaktu z innymi osobami. Charakterystyczna jest również zmienność nastrojów. Na tym etapie pacjent nie ma problemu z koordynacją ruchową. Jeśli obserwujemy u siebie lub u swoich bliskich pierwsze objawy demencji, warto jak najszybciej zgłosić się do lekarza i przeprowadzić odpowiednią diagnostykę. Zmian mózgowych wywołanych przez demencję nie da się odwrócić. Istotne jest więc szybkie podjęcie leczenia i spowolnienie postępów choroby na możliwie jak najwcześniejszym etapie, by pacjent był w stanie jak najdłużej funkcjonować samodzielnie. Demencja starcza — objawy w drugim etapie choroby Na drugim etapie demencji starczej zaburzenia pamięci coraz bardziej się nasilają. Pacjent nie jest sobie w stanie przypomnieć, co robił dzień wcześniej. Zaczyna opowiadać o wydarzeniach z przeszłości, jednak nie potrafi ich umiejscowić na linii czasu. Chory ma również coraz większy problem z wypowiadaniem zdań, których zazwyczaj nie kończy. Jego słownictwo jest ubogie. Zachowanie pacjenta także może wywoływać niepokój. Zaczynają go przerażać głośne dźwięki (np. klakson). Zachowanie chorego jest gwałtowne, trudno przewidzieć jego kolejne ruchy. Na tym etapie demencji starczej można również zauważyć pierwsze problemy z koordynacją ruchów. Zdarzają się zaburzenia równowagi, a także przykurcze mięśni. Pojawia się również brak apetytu. Pacjent powinien być pod stałą opieką. Demencja starcza — objawy w trzecim etapie choroby W trzecim — najcięższym — etapie demencji starczej pacjent wymaga stałej opieki i kontroli, dlatego rodzina często decyduje się na oddanie go do specjalistycznego domu opieki. Jest to powiązane z całkowitym brakiem koordynacji ruchowej chorego, który nie potrafi sam siadać czy jeść. Na tym etapie pacjent nie rozpoznaje już najbliższych. Nie jest też w stanie wypowiedzieć konkretnej informacji. Osobie opiekującej się pacjentem trudno go zrozumieć. Zaburzenia na tle poznawczym mogą doprowadzić do urojeń i paranoi. Przeczytaj także: Wolontariat chroni przed demencją Przeczytaj także: Składnik, który zwiększa ryzyko alzheimera aż o 75 proc. Wczesne objawy alzheimera, które dostrzeżesz gołym okiem Jak dożyć setki? Siedem lekcji stulatków Treści z serwisu mają na celu polepszenie, a nie zastąpienie, kontaktu pomiędzy Użytkownikiem Serwisu a jego lekarzem. Serwis ma z założenia charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny. Przed zastosowaniem się do porad z zakresu wiedzy specjalistycznej, w szczególności medycznych, zawartych w naszym Serwisie należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Administrator nie ponosi żadnych konsekwencji wynikających z wykorzystania informacji zawartych w Serwisie. Potrzebujesz konsultacji lekarskiej lub e-recepty? Wejdź na gdzie uzyskasz pomoc online - szybko, bezpiecznie i bez wychodzenia z domu. Teraz z e-konsultacji możesz skorzystać także bezpłatnie w ramach NFZ. demencja starcza demencja starcza objawy demencja choroby seniorów zdrowie seniora choroba alzheimera alzheimer parkinson choroba parkinsona mózg choroby mózgu guz mózgu acetylocholina starość Demencja starcza - objawy i leczenie Demencja starcza to rodzaj otępienia, która kojarzy się zazwyczaj z utratą pamięci. Demencja dotyczy najczęściej osób starszych i jest zaburzeniem funkcji... Iwona Szadkowska Na Węgrzech co drugiemu przewlekle choremu nie starcza na lekarstwa Co drugiemu przewlekle choremu Węgrowi nie starcza pieniędzy na lekarstwa - informuje w poniedziałek węgierski dziennik Magyar Nemzet, powołując się na najnowszy... Głuchota starcza Głuchota starcza jest konsekwencją naturalnego procesu starzenia się części nerwowej, odbiorczej, narządu słuchu. Pierwsze symptomy tego typu osłabienia słuchu... Eugeniusz Olszewski Królowa Elżbieta II ma COVID-19. Co wiemy o stanie zdrowia 95-letniej monarchini? "Królowa uzyskała pozytywny wynik testu na COVID-19" - poinformował dziś Pałac Buckingham. Choć w komunikacie zapewniono, że monarchini ma łagodne objawy podobne... Monika Zieleniewska Dlaczego koronawirus jest groźniejszy dla starszych osób? [WYJAŚNIAMY] Przed zakażeniem musimy chronić się wszyscy, ale w grupie ryzyka przede wszystkim znajdują się osoby starsze. Dlaczego koronawirus COVID-19 jest groźniejszy dla... Tatiana Naklicka Tym otruto Nawalnego. Jak działają inhibitory cholinoesterazy? [WYJAŚNIAMY] "Lekarze z niemieckiej kliniki Charite potwierdzili, że Nawalny został zatruty substancją z grupy inhibitorów cholinoesterazy" - napisała rzeczniczka Nawalnego... Anna Zimny-Zając Acetylocholina - co to, działanie, zastosowanie. Najważniejszy neuroprzekaźnik w ludzkim organizmie Acetylocholina jest bardzo ważnym neuroprzekaźnikiem w ludzkim ciele. Wpływa między innymi na czynność serca, procesy pamięciowe czy funkcjonowanie przewodu...
Demencja starcza, nazywana również otępieniem starczym, jest chorobą upośledzającą pracę mózgu i ma charakter przewlekły. W jej przebiegu dochodzi do zmian zwyrodnieniowych, degeneracyjnych oraz zanikowych, które znacznie utrudniają prawidłowe funkcjonowanie.
Demencja starcza - co to jest i jakie daje objawy? Fot. kmiragaya / Opublikowano: 19:24Aktualizacja: 15:51 Demencja starcza objawia się zaburzeniami różnego rodzaju pamięci oraz funkcji poznawczych. Mogą pojawić się także epizody depresji i problemy z artykulacją mowy. Leki stosowane przy demencji jedynie łagodzą jej objawy. Demencja starcza jest coraz częściej występującą przypadłością dotykającą osoby starsze. Pierwsze objawy demencji starczej na ogół są dostrzegane przez otoczenie seniora i jego bliskich. U chorego stopniowo pojawiają się problemy z funkcjami pamięci, liczeniem, mówieniem oraz wyrażaniem emocji. Demencja starcza – co to za choroba?Demencja starcza – przyczynyDemencja – objawyDemencja starcza – etapy chorobyDemencja starcza a choroba AlzheimeraDemencja starcza – profilaktyka i leczenie Nasze teksty zawsze konsultujemy z najlepszymi specjalistami Demencja starcza – co to za choroba? Zgodnie z danymi Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) do objawów demencji starczej (inaczej otępienia starczego) dochodzi w wyniku neurodegeneracji tkanki nerwowej, co związane jest z procesami jej starzenia. Cierpiący na to schorzenie cechują się nieprawidłowym postrzeganiem rzeczywistości, zaburzeniem rozumowania i pamięci, a także upośledzonym procesem orientacji czasowo-przestrzennej. Starsi ludzie z demencją mają również problemy z oceną sytuacji. Długość życia osoby z demencją starczą jest kwestią bardzo indywidualną – zależy od postępu choroby i ogólnego stanu zdrowia. Podstawową przyczyną demencji starczej jest nasilony proces utraty komórek nerwowych i/lub połączeń między nimi. Może być on z występowaniem: otępienia z ciałkami Levego, czyli grupy chorób do której zalicza się chorobę Alzheimera i chorobę Parkinsona, otępienia czołowo-skroniowego, zmianami naczyniopochodnymi mózgu (związanymi np. z miażdżycą), chorobą Huntingtona, powtarzającymi się urazami głowy (obserwuje się je u osób uprawiających sporty takie jak boks), niedoborami witamin B6, B9, B12, niektórymi choroby autoimmunologiczne (np. stwardnieniem rozsianym). Demencje starcze rozwijają się wraz z wiekiem, najczęściej u osób w wieku od 65 lat. Nie są one jednak naturalnym etapem procesu starzenia się. Istnieją znane czynniki ryzyka, które wiążą się ze zwiększonym prawdopodobieństwem wystąpienia demencji. Zalicza się do nich: czynniki genetyczne (choć demencja starcza w zdecydowanej większości przypadków nie jest dziedziczna, obecność otępienia u rodziców lub rodzeństwa wskazuje na wyższe ryzyko wystąpienia zaburzeń), nadciśnienie tętnicze, cukrzyca, depresja, izolacja społeczna, niski poziom edukacji, dyslipidemia, czyli nieprawidłowe stężenie cholesterolu we krwi, palenie papierosów, niezdrowa dieta, nadmierne spożywanie alkoholu, niski poziom aktywności fizycznej, niski poziom aktywności umysłowej. W przestrzeni zakupowej HelloZdrowie znajdziesz produkty polecane przez naszą redakcję: Odporność Naturell Immuno Hot, 10 saszetek 14,29 zł Odporność, Good Aging, Energia, Beauty Wimin Zestaw suplementów, 30 saszetek 99,00 zł Zdrowie intymne i seks, Odporność, Good Aging, Energia, Beauty Wimin Zestaw z SOS PMS, 30 saszetek 139,00 zł Odporność Estabiom Baby, Suplement diety, krople, 5 ml 28,39 zł Odporność Naturell Omega-3 500 mg, 240 kaps. 30,00 zł Demencja – objawy Objawy demencji starczej są dosyć charakterystyczne, aczkolwiek nie oznacza, to, że wszystkie wystąpią u osoby starszej. Do najczęstszych zalicza się kłopoty z pamięcią krótkotrwałą. Osoba starsza początkowo miewa epizody zapominania o czynnościach lub rzeczach, które miały miejsce kilkanaście dni wcześniej. W ostatnim etapie demencji starczej chory może nie być w stanie przypomnieć sobie o wydarzeniach nawet sprzed kilku minut. Nierzadko przy demencji starczej występuje agresja. Jest to w dużej mierze związane z sytuacją, w jakiej znalazł się chory oraz poczuciem niemocy. Zmiany nastroju w postaci pobudzenia, niepokoju, drażliwości najczęściej pojawia się w godzinach wieczornych. Te objawy psychiczne określa się wspólną nazwą zespołu zachodzącego słońca. Mogą pojawić się na różnych etapach choroby. W późnych etapach chory ma zaburzoną ocenę rzeczywistości, co objawia się chociażby tym, że nie jest w stanie ubrać się stosownie do pogody czy nie widzi związku przyczynowo-skutkowego swoich czynów. Jak długo trwa demencja starcza i ile żyje człowiek z demencją? Niestety objawy otępienia nasilają się z wiekiem, a leczenie opiera się jedynie na minimalizowaniu skutków ubocznych. Demencja starcza – etapy choroby Wraz z postępem demencji objawy nasilają się i stają się widoczne dla otoczenia oraz dezorientujące dla samego chorego. To, ile trwa początkowy i środkowy etap demencji, a także ostatnie stadium otępienia starczego, w którym chory wymaga stałej opieki zależy od konkretnego przypadku. Wczesny etap demencji starczej W początkowym stadium choroby objawy są prawie niedostrzegalne i rozpoczynają się od pojedynczych epizodów zapominania, dezorientacji czy postrzegania czasu. Średni etap demencji starczej Na tym etapie objawy otępienia stają się wyraźniej zaznaczone. Mogą obejmować: zapominanie ostatnich wydarzeń, trudności w przypominaniu sobie imion, dezorientacja w czasie, gdy chory przebywa we własnym domu, trudności w komunikacji, powtarzanie pytań, na które chory otrzymał już odpowiedź, zmiany w sposobie zachowania, wychodzenie z domu i błądzenie po okolicy, wymaganie pomocy przy podstawowych czynnościach. Późny etap demencji starczej Na zaawansowanych etapach demencji wymagana jest stała opieka. U chorego występują poważne zmiany związane z pamięcią, które uniemożliwiają mu samodzielne funkcjonowanie. Objawy ostatniego stadium demencji starczej obejmują: brak świadomości czasu i miejsca pobytu, trudności w rozpoznawaniu bliskich osób, zmiany w sposobie zachowania, które mogą obejmować agresję, poważne trudności w poruszaniu się i wykonywaniu podstawowych czynności. Demencja starcza a choroba Alzheimera Choroba Alzheimera jest najczęstszą postacią demencji starczej. Szacuje się, że dotyczy 60-70 proc. osób z otępieniem. Objawy choroby Alzheimera obejmują przede wszystkim problemy z pamięcią. Pacjenci mają problem z przyswajaniem nowych informacji, a także rozpoznawaniem osób i miejsc. Obserwuje się u nich również nasilone zmiany w nastroju i zachowaniu. W diagnostyce choroby Alzheimera wykorzystuje się testy psychologiczne (np. test zegara). Jak długo żyją chorzy na Alzheimera? Oczekiwana długość życia pacjentów z tą postacią demencji starczej jest niższa niż w grupie osób bez otępienia. W grupie chorych zdiagnozowanych po 65. roku życia wynosi średnio od 4 do 8 lat od momentu rozpoznania. Niektórzy pacjenci przeżywają jednak znacznie dłużej, nawet do 20 lat od diagnozie. Chorzy na Alzheimera najczęściej umierają na zapalenie płuc. Zobacz także Demencja starcza – profilaktyka i leczenie Nie wszystkie objawy demencji starczej muszą występować u osoby nią dotkniętej. Część z nich w ogóle się nie ujawni. Niestety specyfiką tkanki nerwowej jest to, że nie da się odwrócić procesu jej degeneracji i raz powstałe zmiany pozostają już na zawsze. Istnieje jednakże kilka sposobów na usprawnienie sieci neuronalnych, a co za tym idzie, opóźnienie efektów starzenia się mózgu. Sprawny mózg, tak jak mięsień, potrzebuje stałego treningu. Dlatego rozwiązywanie krzyżówek, czytanie oraz wykonywanie łamigłówek są czynnościami koniecznymi dla zachowania mózgu w dobrej formie. Nie bez znaczenia jest też odpowiednia dieta, która powinna być bogata w ryby, orzechy, warzywa i owoce, a uboga w tłuszcze pochodzenia zwierzęcego i wysoko przetworzoną żywność. Regularne ćwiczenia fizyczne, nawet spacery, są także sprzymierzeńcem tkanki nerwowej. Leczenie demencji starczej odbywa się dwutorowo. Łączy w sobie zarówno elementy profilaktyki, jak i farmakologię. Leki stosowane na demencję to głównie inhibitory cholinesterazy, które stymulują układ nerwowy. Równie popularna i szeroko stosowana jest memantyna działająca pobudzająco na obszary mózgu zaangażowane w procesy uczenia się i zapamiętywania. W niektórych przypadkach koniecznie jest podawanie środków przeciwdepresyjnych oraz uspokajających. Jeśli chory przejawia skłonności do agresji, standardowo włącza się również jej leczenie. Opieka nad osobą dotkniętą demencją starczą wymaga od bliskich lub opiekuna dużo cierpliwości i wyrozumiałości. Na ile to możliwe należy włączać chorego w wykonywanie codziennych zadań (nawet jeśli wiąże się to z trudnościami, zajmuje dużo czasu), a także dawać mu wybór odnośnie dotyczących go spraw. Jak rozmawiać z chorym na demencję? Należy używać jasnego, zrozumiałego języka, mówić krótkimi zdaniami. Trzeba również zadbać o to, by dać osobie z demencją czas na odpowiedź. Ważne, by dać choremu odczuć, że słuchamy tego, co do nas mówi – nawet jeśli jego wypowiedzi są wyrwane z kontekstu. W zaawansowanej demencji wskazane może być ubezwłasnowolnienie osoby chorej, które polega pozbawieniu lub na ograniczeniu jej zdolności prawnych. Pozwala to zapobiec sytuacjom, takim jak np. nie w pełni świadome podejmowanie decyzji finansowych czy zdrowotnych. Warto zaznaczyć, że zarówno demencja, jak i choroba Alzheimera są jednostkami nieuleczalnymi. Bibliografia: World Health Organization (2021) Dementia, dostęp z: National Health Service (2021) Alzheimer’s disease, dostęp z: Treści zawarte w serwisie mają wyłącznie charakter informacyjny i nie stanowią porady lekarskiej. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Paulina Kłos-Wojtczak Obecnie prowadzę badania nad wpływem drażnienia nerwu błędnego na procesy pamięci u ludzi i zwierząt. Współpracuję jako redaktor naukowy z magazynami "Wiedza i Życie", "Sekrety medycyny", "Świat mózgu" oraz portalem Zobacz profil Podoba Ci się ten artykuł? Powiązane tematy: Polecamy

W ten sam sposób demencja starcza musi być odróżniona od łagodnych zaburzeń poznawczych. Byłby to etap pośredni między pogorszeniem funkcji poznawczych związanym z wiekiem i demencją, ponieważ pogorszenie funkcji poznawczych jest wyższe niż to, co byłoby uważane za normalne w starzeniu, ale niższe niż w przypadku demencji..

Często wymiennie stosuje się nazwy tych dwóch chorób: demencji starczej i choroby Alzheimera. Nie należy jednak mylić i utożsamiać ich ze sobą. Dowiedz się czym różnią się te schorzenia. Demencja starcza i choroba Alzheimera to dwie różne patologie. Należy jednak przyznać, że demencja towarzyszy każdej z tych chorób. Jednak czy umiemy odpowiedzieć sobie na pytanie, czym właściwie jest demencja starcza?Zazwyczaj demencja starcza definiowana jest jako spadek poziomu intelektualnego, w stosunku do poprzedniego poziomu wiedzy. Przede wszystkim jednak: jest to zaburzenie funkcji która doświadcza otępienia traci koncentrację i wydajność swojej pamięci. Utracona zostaje też zdolność rozumienia i ekspresji języka. Do tego możemy stracić umiejętności matematyczne i koordynację wpływa też na jakość naszego planowania i wykonywania pewnych zadań. Jej wpływy znajdziemy też w szybkim męczeniu się i obniżonej ta ma wpływ na zdolność osądu, naszą wolną wolę, myśl abstrakcyjną, regulację afektywną czy kontrolę impulsów. Czy można powiedzieć, że kompletnie zmienia to kim byliśmy? Na pewno każdy z nas zadaje sobie pytanie – co prowadzi do tak poważnej choroby. Jakie są jej przyczyny? W tym miejscu pojawia się choroba Alzheimera, która może stanowić impuls wywoławczy demencji. Oprócz tego wymienia się choroby naczyniowe i inne choroby ośrodkowego układu starcza a choroba AlzheimeraAby dokładnie poznać różnice między tymi dwoma schorzeniami – należy precyzyjnie je zdefiniować i wyjaśnić występujące między nimi starcza zwana też otępieniemPowszechnie uznawana jest definicja WHO z 1992 roku. Określa ona demencję czy inaczej otępienie jako zespół objawów spowodowany chorobą mózgu, zazwyczaj o przewlekłym charakterze lub o postępującym jest to jednak konkretna choroba, ale zespół objawów wywołanych zmianami w mózgu. Otępienie starcze dotyka oczywiście osób w dojrzałym wieku. Według Stowarzyszenia Alzheimera jest to zespół objawów obejmujący upośledzenie pamięci i innych możliwości rozumowania. Objawy te są na tyle poważne, że znacznie zaburzają naszą związek wykazuje demencja starcza wraz z Alzheimerem? Demencji starczej może towarzyszyć choroba Alzheimera, choroba naczyniowa, czy schorzenia ośrodkowego układu 2011 roku ustalono kryteria rozpoznawania demencji, w przebiegu choroby Alzheimera. Przedstawiono wytyczne NIA/AA. Kryteria te pozwalają ustalić obniżenie funkcjonowania mentalnego, rzutującego na trudności w pracy, czy codziennej one również na brak choroby psychicznej, określając procedurę deficytów poznawczych i neuropsychiatrycznych. Wszystko to potrzebne jest do zdiagnozowania zespołu Manzano koordynuje Grupę Badawczą Zachowań i Demencji Hiszpańskiego Towarzystwa Neurologicznego. Według lekarza, użycie terminu demencja starcza jest błędne. Dzieje się tak, ponieważ demencja może dotyczyć ludzi w każdym AlzheimeraWspomniana choroba neurodegeneracyjna jest to schorzenie, któremu towarzyszy demencja. Etiologia choroby jest odpowiednio i precyzyjnie się utratą neuronów, a w konsekwencji utratą gęstości synaptycznej (synapsa dotyczy połączenia między dwoma neuronami).Ponadto dochodzi do odkładania materiału amyloidowego w tkance nerwowej. Zauważalne są też zmiany w neuroprzekaźnikach i zanik kory starcza a choroba Alzheimera – jakie są najważniejsze różnice?Lokalizacja schorzeniaChoroba Alzheimera to otępienie typu korowego. Proces choroby powoduje uszkodzenia w korze mózgowej. Z postępem choroby pojawić się mogą, takie objawy jak: splątanie, drażliwość, agresja, wahania nastroju, trudności językowe, utrata pamięci długotrwałej. Dochodzi do nich, bowiem są to funkcje kontrolowane przez tzw. szara substancję, czyli korę korowe odznacza się zanikiem kory mózgowej. Występują zaburzenia poznawcze, które są wynikiem upośledzenia obszarów asocjacyjnych odpowiedzialnych za mowę, czynności ruchowe, percepcję oraz zaburzenia pamięci. Przykładami otępienia korowego są: choroba Alzheimera, czy też choroba podkorowe jest wynikiem zmian zachodzących w istocie białej półkul mózgowych oraz jądrach podkorowych. Podkorowa odmiana obejmuje psychomotorykę, deregulację afektywną, powolność, apatię czy utratę charakterystyczne dla demencji podkorowej są dwie okoliczności: Apraxias: utrata zdolności do wykonywania właściwych ruchów. Agnosias: utrata zdolności do rozpoznawania bodźców. Warto jednak zauważyć, że praktycznie wszystkie rodzaje demencji zmieniają się wraz z schorzeńObraz kliniczny choroby Alzheimera pozwala zauważyć rozwój choroby przez okres około od 5 do 10 lat. Schorzenie rozwija się z nich charakteryzuje się spadkiem odporności, uczuciem zmęczenia i zdolności adaptacyjnych w nadzwyczajnych czynnościach. Pojawiają się pierwsze dysfunkcje pamięci, zaprzeczenia choroby, ale i męczące zmartwienia i etap charakteryzuje się brakiem czujności i niemożnością przystosowania się do codzienności. Wiąże się z brakiem koncentracji i uwagi, pogarszającą się pamięcią i nastrojami etap choroby obrazuje się nieprzystosowaniem do najzwyklejszych codziennych czynności. Doświadcza się desregulacji afektywnej. W czwartej fazie zdolność do najprostszych czynności wciąż się zmniejsza. Pacjent nie jest świadomy swojej choroby. Znacznie wpływa to na jego piątej fazie zauważamy już bardzo poważne zaburzenia poznawcze. Ostatni moment choroby to całkowita zależność i niemoc rozpoznania najbliższych oraz swojej chorobyZ drugiej strony wyróżniamy też otępienia naczyniowe, które rozwijają się z powodu przejściowych zaburzeń niedokrwiennych. Otępienie naczyniowe, któremu towarzyszy choroba Alzheimera to otępienie kumulują się, ale ich ewolucja następuje nagle. Wyróżnia się gwałtowne spadki funkcji organizmu, a zaraz później wyraźną stabilizację rodzaje demencji spowodowane są mniej lub bardziej specyficznymi chorobami układu nerwowego. W większości więc ich obraz kliniczny zgodny jest z charakterystyką danej choroby. Jak możesz zauważyć, choroba Alzheimera następuje powoli, towarzyszy jej uciążliwy rozwój. Demencja starcza występuje jednak w kilku rodzajach, także ze względu na sposób ewolucji. Wyróżniamy następujące kategorie: Stopniowa: jeśli demencja starcza związana jest z Alzheimerem. Skokowa: jeśli demencja starcza występuje w typie naczyniowym. Demencja starcza zgodna ze specyficznymi chorobami układu nerwowego. Epidemiologia i leczenieMamy złe wieści dla wszystkich kobiet. To ich częściej dotyka demencja starcza związana z chorobą Alzheimera. Z kolei mężczyźni bardziej narażeni są na naczyniową odmianę ważne, nie można wyleczyć Alzheimera. Dostępne leczenie oferuje jedynie niewielką redukcję objawów, pozostaje w zasadzie leczeniem leczenie można podzielić na leczenie farmakoterapeutyczne, psychospołeczne i opiekę. Co więcej, sposoby leczenia choroby Alzheimera są jeszcze bardzo dlatego, iż wciąż nie znamy przyczyn prowadzących do stopniowego, przyspieszonego zanikania komórek nerwowych. Stąd też nie ma możliwości leczenia przyczynowego. Na początkowym etapie choroby zazwyczaj stosuje się leki zwiększające aktywność układu może Cię zainteresować ...
Demencja a Alzheimer . Demencja starcza i choroba Alzheimera bywają często mylone, a ich nazwy są stosowane zamiennie. Jednak z medycznego punktu widzenia są to różne schorzenia, których nie należy utożsamiać ze sobą. Podstawową różnicą jest to, że demencja starcza nie jest jednostką chorobową, a zespołem objawów. Może 1 kwietnia 2022 Dzięki rozwojowi medycyny nasze życie się wydłuża. Niestety z tego powodu z roku na rok będzie rosła też liczba osób cierpiących na chorobę Alzheimera i inne formy demencji. No właśnie…Alzheimer, demencja, otępienie – niby sporo je łączy, a jednak każdy z tych stanów oznacza coś innego. Co dokładnie? Skąd mamy wiedzieć, czy objawy występujące u nas lub naszych bliskich to demencja starcza czy choroba Alzheimera? Demencja starcza jest równoznaczna z chorobą Alzheimera. Czy aby na pewno? Otępienie, inaczej demencja starcza, jest pojęciem bardzo szerokim. Nie stanowi odrębnej jednostki chorobowej, lecz pewien zespół objawów wynikających z nieprawidłowo działającego mózgu. Demencja może mieć różną przyczynę, a choroba Alzheimera jest najczęstszą z nich. Statystycznie ok. 60% wszystkich pacjentów ze zdiagnozowaną demencją cierpi właśnie na to schorzenie. Jednym słowem, jeśli chorujemy na Alzheimera, to zawsze mamy demencję, ale mając demencję, nie zawsze chorujemy na Alzheimera. Innymi chorobami prowadzącymi do otępienia mogą być choroba Picka, czyli tzw. otępienie skroniowo-czołowe, otępienie naczyniopochodne oraz otępienie z ciałkami Lewy’ego. Warto dodać, że demencja nie jest naturalnym procesem starzenia się organizmu. Z wiekiem nasze zdolności poznawcze obniżają się – to fakt! Nasz mózg pracuje na „wolniejszych obrotach”. Nie przetwarza już tak szybko informacji napływających z otoczenia. Nie zmienia to jednak faktu, że względnie zdrowy 80-latek nadal jest w stanie uczyć się nowych rzeczy, poszerzać wiedzę o świecie, rozwijać zainteresowania, choć oczywiście będzie mu to przychodziło znacznie trudniej. Osoba starsza także słabiej widzi, a z powodu postępujących zmian zwyrodnieniowych wolniej się porusza. Jest też bardziej skłonna do depresji i gorzej radzi sobie w sytuacjach stresowych. To całe spowolnienie nie musi jednak od razu oznaczać demencji. Nie powinniśmy jej traktować jako nieodłącznego elementu procesu starzenia się. Demencja jest stanem patologicznym, na który składa się cały szereg różnych objawów, świadczących o zaburzonej pracy mózgu. Co dzieje się w mózgu osoby chorującej na Alzheimera? W mózgu osoby chorej odkładają się dwie substancje białkowe: beta-amyloid oraz białko tau. Tworzą one tzw. „blaszki starcze”, które odpowiadają za śmierć komórek nerwowych (neuronów). A im mniej tych komórek, tym mniej neuroprzekaźników, acetylocholiny odpowiedzialnej za procesy pamięciowe. Mimo iż wiemy, co dzieje się w mózgu osoby chorej na Alzheimera, dokładne przyczyny rozwoju tej choroby wciąż nie są dobrze poznane. Wiadomo natomiast, że Alzheimerowi sprzyjać mogą choroby żył, przebyte udary, nadciśnienie, cukrzyca, nadużywanie alkoholu, palenie papierosów, otyłość czy niska aktywność umysłowa i fizyczna. Bardziej podatne na Alzheimera są też osoby, które mają już chorych członków rodziny, np. rodziców, rodzeństwo. Choroba może mieć bowiem charakter dziedziczny i być spowodowana obecnością konkretnych genów, przede wszystkim genów PSEN1, PSEN2 i APP. Przeczytaj też: Poradnia neurochirurgiczna – czym się zajmuje? Alzheimer – początkowe symptomy mogą być niewidoczne Pierwsze objawy choroby Alzheimera są zwykle na tyle subtelne, że ich nie zauważamy. Problemy z pamięcią, rozkojarzenie czy zmienne nastroje tłumaczymy naturalnym procesem starzenia się organizmu, zmęczeniem czy natłokiem obowiązków. Przychodzi jednak taki czas, kiedy objawów Alzheimera nie da się już tak po prostu bagatelizować. Demencja zaburza pracę wielu obszarów mózgu, wpływając na wiele aspektów życia chorego i zmieniając jego zachowania. W jaki sposób? Chory nie przyswaja nowych informacji, nie pamięta bieżących wydarzeń Z biegiem czasu chory ma coraz większe problemy z zapamiętywaniem bieżących wydarzeń i przyswajaniem nowych informacji. W efekcie wciąż zadaje te same pytania, np. „Na którą mam tego lekarza?” Ciekawe jest to, że osoba chora na Alzheimera może nie pamiętać, co robiła kilka minut wcześniej, ale doskonale orientuje się w wydarzeniach z odległej przeszłości, np. wczesnego dzieciństwa. Świetnie potrafi przywołać wspomnienie swoich 10 urodzin, jednak nie pamięta, co wydarzyło się kilka minut temu. Dla najbliższych osoby chorej trudny jest też moment, w którym przestaje ona rozpoznawać ich twarze. Nierozpoznawanie członków rodziny lub mylenie ich z kimś innym to typowy objaw towarzyszący chorobie Alzheimera. Podobnie jak zamiany zachowania – apatia, stany depresyjne, rozdrażnienie, wybuchowość, a nawet agresja. Takie huśtawki nastrojów także mogą być trudne dla otoczenia. Zapominanie słów, dezorientacja w przestrzeni Kolejnym charakterystycznym symptomem jest zapominanie słów i układanie niezrozumiałych, często nielogicznych zdań. Ponadto pojawia się dezorientacja w czasie i przestrzeni. Chory może nie tylko nie wiedzieć, który mamy rok, ale również gdzie się znajduje i jak trafić do domu. W zaawansowanym stadium choroby nie odnajduje się już nawet we własnym mieszkaniu, np. nie wie, jak dojść do toalety. Utrata nabytych umiejętności, zaburzone pole widzenia Osobie chorej na Alzhaimera ogromny kłopot może sprawiać wykonywanie codziennych czynności, nawet tych powtarzanych wcześniej wielokrotnie – od płacenia rachunków, przyjmowania leków, po mycie się, ubieranie, czytanie, pisanie itp. Nie od dziś wiadomo, że widzimy głównie mózgiem, a nie oczami. A ponieważ choroba Alzheimera jest chorobą mózgu, osoby nią dotknięte widzą inaczej. Ich pole widzenia stopniowo zawęża się. Początkowo chory widzi świat jakby przez okulary do nurkowania, później przez lornetkę, a w końcowej fazie choroby jakby przez lunetę (tylko jednym okiem). Ograniczone widzenie dodatkowo utrudnia choremu funkcjonowanie w przestrzeni i wykonywanie wspomnianych czynności, takich jak mycie, ubieranie się czy jedzenie. Diagnostyka demencji i choroby Alzheimera Diagnostyka choroby Alzheimera jak i innych rodzajów demencji zawsze jest procesem wieloetapowym. W pierwszej kolejności chory najczęściej zgłasza się do lekarza pierwszego kontaktu, który następnie kieruje go do odpowiedniego specjalisty: neurologa, neuropsychologa, psychologa bądź psychiatry. Postawienie diagnozy wymaga przeprowadzenia licznych testów oceniających sprawność umysłową pacjenta. Wykonywane są również badania obrazowe. Zanik komórek mózgowych i utrata funkcji poszczególnych płatów mózgu są bowiem widoczne w tomografii komputerowej czy badaniu rezonansu magnetycznego. Jak wygląda leczenie choroby Alzheimera? Alzheimer wciąż pozostaje chorobą nieuleczalną, a dotkniętym nią pacjentom możemy zaproponować jedynie leczenie objawowe. Dostępnych jest kilka leków. Do najczęściej stosowanych zaliczamy inhibitory acetylocholinoesterazy, które poprzez zmniejszenie tempa rozkładu acetylocholiny, czyli neuroprzekaźnika, którego niedobór występuje u osób chorych na Alzheimera, spowalniają postęp choroby. Warto pamiętać, że choroba Alzheimera stopniowo odbiera choremu zdolność do samodzielnej egzystencji. Przychodzi taki czas, kiedy staje się on całkowicie zależny od swojego opiekuna. Zaopatrzenie się w odpowiednie sprzęty (np. wózek inwalidzki, łóżko przeciwodleżynowe) oraz odpowiednie dostosowanie mieszkania (np. zamontowanie uchwytów w łazience, odpowiednie oświetlenie pomieszczeń, zrobienie podpisów na szafkach, drzwiach do pomieszczeń, przedmiotach codziennego użytku), mogą znacznie ułatwić choremu oraz jego najbliższym codzienne funkcjonowanie. Zauważyłeś u siebie lub któregoś ze swoich bliskich problemy z pamięcią lub dezorientację? A może martwi Cię nagła zmiana w zachowaniu u członka rodziny? Nie czekaj! Już dziś umów się na konsultację do poradni neurologicznej holsäMED. Zadzwoń: 32 506 50 85 Napisz: info@ Chcemy Ci zaoferować usługi na najwyższym poziomie - dostosowane do Twoich potrzeb. Korzystamy z plików cookies, które są zapisywane w pamięci Twojej przeglądarki. Jeśli potrzebujesz więcej informacji, przeczytaj naszą politykę cookies. Jak ubezwłasnowolnić osobę starszą. Ubezwłasnowolnienie osoby starszej to pozbawienie jej zdolności do czynności prawnych. Głównym powodem podjęcia takiej decyzji jest dobro osoby starszej, która starzejąc się – wskutek dotykających ją chorób – traci zdolność do podejmowania m.in. racjonalnych decyzji. Zgodnie ze swoją misją, Redakcja dokłada wszelkich starań, aby dostarczać rzetelne treści medyczne poparte najnowszą wiedzą naukową. Dodatkowe oznaczenie "Sprawdzona treść" wskazuje, że dany artykuł został zweryfikowany przez lekarza lub bezpośrednio przez niego napisany. Taka dwustopniowa weryfikacja: dziennikarz medyczny i lekarz pozwala nam na dostarczanie treści najwyższej jakości oraz zgodnych z aktualną wiedzą medyczną. Nasze zaangażowanie w tym zakresie zostało docenione przez Stowarzyszenie Dziennikarze dla Zdrowia, które nadało Redakcji honorowy tytuł Wielkiego Edukatora. Sprawdzona treść data publikacji: 07:40 Konsultacja merytoryczna: Lek. Aleksandra Witkowska ten tekst przeczytasz w 3 minuty Demencja starcza to rodzaj otępienia, która kojarzy się zazwyczaj z utratą pamięci. Demencja dotyczy najczęściej osób starszych i jest zaburzeniem funkcji poznawczych. Czym objawia się demencja starcza? Jakie są przyczyny demencji starczej? Czy demencji starczej możemy zapobiec? Jak wygląda leczenie demencji starczej? Shutterstock Potrzebujesz porady? Umów e-wizytę 459 lekarzy teraz online Demencja starcza – objawy Demencja starcza – przyczyny Demencja starcza – leczenie Demencja starcza – objawy Demencja starcza powstaje na skutek zmniejszenia sprawności mózgu. Za osłabienie funkcji poznawczych odpowiada zmniejszająca się ilość komórek nerwowych. Osoba cierpiąca na demencję traci funkcję do rozpoznawania otoczenia, w którym żyje i nie potrafi w nim egzystować. Wszystko, co ją otacza staje się obce. Najbardziej charakterystycznym objawem pojawienia się demencji jest utrata pamięci. Z początku osoba cierpiąca na demencję zapomina, gdzie odłożyła klucze, telefon, czy zamknęła mieszkanie, czy opłaciła rachunki. Objawy te mogą zdarzyć się każdemu i z początku są bagatelizowane. Z czasem chory traci umiejętność uczenia się, nie rozpoznaje osób, ani rzeczy, zaczyna mieć trudności z mówieniem i liczeniem, a także traci orientację w czasie i przestrzeni. Osoba cierpiąca na demencję może rozmawiać z telewizorem, z lustrem, mieć omamy słuchowe i wzrokowe, a także różnego typu urojenia. Objawy demencji mogą powodować rozdrażnienie, drażliwość, a nawet agresję w stosunku do bliskich, których po prostu nie pamięta. Pojawia się także lęk, gdyż wszystko, co otacza osobę cierpiącą na demencję, jest nowe i nieznane. Osoba chora na demencję zmienia swoje zachowanie. Może stać się bardziej uparta, impulsywna, apatyczna, traci wcześniejsze zainteresowania i aktywność. W demencji może pojawić się niepokój ruchowy, zaburzenia łaknienia i krzyk. Demencja starcza – przyczyny Demencja starcza jest chorobą neurodegeneracyjną, do której zalicza się choroba Alzheimera, Picka i Parkinsona. Najczęstszą przyczyną demencji są zmiany typu alzheimerowskiego. Dotyczą one około 50 proc. przypadków. Nie zawsze jednak te choroby odpowiadają za demencję starczą. Przyczyną demencji starczej może być guz mózgu, uraz, infekcje, nadużywanie alkoholu, ale także długotrwały stres. Nie jest także jednoznacznie powiedziane, że demencja starcza dotyka jedynie osób w podeszłym wieku. Warto bowiem zdawać sobie sprawę, że demencja może pojawić się u ludzi młodszych. Dlatego ważne jest odpowiednie rozpoznanie i rozpoczęcie leczenia. Jeżeli problemy z pamięcią często nam dokuczają, warto skonsultować się z lekarzem. Demencja starcza – leczenie Demencja starcza jest chorobą nieuleczalną. Nie istnieje lek, który skutecznie zapobiegnie lub poradzi sobie z tą chorobą. Jedyne, co możemy zrobić to zastosować leki, które zwiększą poziom acetylocholiny. Jest to substancja przekaźnikowa w układzie nerwowym i odpowiada za procesy pamięciowe i zdolność uczenia się. Sam lek to jednak nie wszystko, co możemy zrobić. Istotne są także ćwiczenia mózgu. Mogą w tym pomóc krzyżówki, gry planszowe, łamigłówki, warcaby, szachy, gry karciane. Pomóc może także czytanie książek. Warto również stosować suplementy diety wspierające pamięć i koncentrację, np. Ginkgo biloba ekstrakt Viridian. Powyższe ćwiczenia pamięci, nie tylko wspomagają leczenie, ale są formą profilaktyki. Dzięki nim możemy zapobiec rozwinięciu się tej nieuleczalnej choroby. Na kondycję mózgu ma także wpływ dieta bogata w ryby, orzechy, ale również odpowiednia ilość snu i ruchu. Przestrzegając odpowiedniej diety, regularnie uprawiając sport i trenując mózg na co dzień, możemy zmniejszyć ryzyko demencji starczej. Przeczytaj też: To najwcześniejszy objaw demencji. Jest nietypowy i nie wzbudza podejrzeń Lecz nadciśnienie, bo zapomnisz, jak się nazywasz Alzheimer może się pojawić u czterdziestolatków. Objawy są nietypowe Treści z serwisu mają na celu polepszenie, a nie zastąpienie, kontaktu pomiędzy Użytkownikiem Serwisu a jego lekarzem. Serwis ma z założenia charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny. Przed zastosowaniem się do porad z zakresu wiedzy specjalistycznej, w szczególności medycznych, zawartych w naszym Serwisie należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Administrator nie ponosi żadnych konsekwencji wynikających z wykorzystania informacji zawartych w Serwisie. Potrzebujesz konsultacji lekarskiej lub e-recepty? Wejdź na gdzie uzyskasz pomoc online - szybko, bezpiecznie i bez wychodzenia z domu. demencja starcza demencja starcza objawy demencja starcza przyczyny demencja starcza leczenie demencja Demencja starcza - objawy a kolejne etapy choroby [WYJAŚNIAMY] Demencja starcza to schorzenie, któremu towarzyszy zbiór niepokojących objawów o charakterze psychicznym. Nasilające się wraz z postępowaniem choroby objawy... Tatiana Naklicka Na Węgrzech co drugiemu przewlekle choremu nie starcza na lekarstwa Co drugiemu przewlekle choremu Węgrowi nie starcza pieniędzy na lekarstwa - informuje w poniedziałek węgierski dziennik Magyar Nemzet, powołując się na najnowszy... Głuchota starcza Głuchota starcza jest konsekwencją naturalnego procesu starzenia się części nerwowej, odbiorczej, narządu słuchu. Pierwsze symptomy tego typu osłabienia słuchu... Eugeniusz Olszewski Niedobór tej witaminy może być przyczyną demencji! Demencja to nie tylko choroba osób w podeszłym wieku. Coraz częściej dotyka też młodsze osoby. Niestety, na razie nie ma skutecznego lekarstwa, które pomogło by z... Joanna Murawska Opieka nad osobą z demencją - poradnik dla opiekuna seniora Słowo “demencja” opisuje grupę objawów, które mogą obejmować utratę pamięci, kłopoty z myśleniem, zaburzenia mowy. Często towarzyszą im zmiany nastroju, percepcji... Justyna Dereń Prosty test na demencję Opracowany przez brytyjskich naukowców algorytm wykorzystujący podstawowe dane, jakimi dysponują lekarze ogólni, pozwoli ocenić zagrożenie demencją u pacjentów. Sarah Knapton | Daily Telegraph DAMY RADĘ to projekt zainicjowany przez fundację TZMO Razem Zmieniamy Świat. Jego celem jest pomoc osobom, które na skutek choroby bądź zaawansowanego wieku

Demencja starcza (znana także jako otępienie starcze) to powszechny problem, któremu towarzyszy szereg niezwykle niepojących objawów psychicznych. W przeszłości zmiany te określane były zmianami funkcjonowania poznawczego, które uznawane były za naturalny proces starzenia się mózgu. Demencja dotyka najczęściej starsze osoby, jednak w wyniku czynników genetycznych i biologicznych w medycynie notowane były także przypadki demencji wśród osób młodych. Czym jest demencja? Czy można pomóc osobie z demencją?Jaką chorobą jest demencja (otępienie starcze)?Demencja starcza (otępienie starcze) to jednostka chorobowa, w wyniku której dochodzi do obniżenia sprawności funkcji poznawczych, takich jak uwaga, pamięć czy myślenie oraz funkcji wykonawczych. To upośledzenie osłabiające sprawność mózgu na wielu płaszczyznach i z różną mocą - w zaawansowanym stadium chory traci samodzielność i zmuszony jest do korzystania z pomocy tej choroby pochodzi od powszechnych teorii, iż demencja jest naturalnym procesem starzenia się mózgu. Współcześnie poglądy te uległy jednak modyfikacjom - wręcz zwraca się uwagę na to, iż otępienie nie zawsze związane jest ze starością. Istnieje nawet coś takiego jak ''demencja cyfrowa'' - to termin, którym dawniej południowokoreańscy lekarze określali zespół symptomów chorobowych będących skutkiem niekontrolowanego użytkowania urządzeń elektronicznych. Obecnie nazywana jest tak demencja w młodym to problem, który zdaniem specjalistów może dotyczyć nawet 400 tysięcy osób w Polsce oraz 50 milionów osób na całym są przyczyny demencji?Demencja może mieć różnorodne podłoże. Przyczyn demencji można doszukiwać się w chorobach neurodegeneracyjnych, zwłaszcza w chorobie Alzheimera oraz w chorobie Parkinsona. W wielu przypadkach przyczyną demencji mogą być także choroby mózgu oraz jego uszkodzenia, jak guzy, które rozwijając się uciskają na struktury mózgowe, co prowadzi do licznych dysfunkcji. Natomiast demencja naczyniowa może objawiać się jako konsekwencja przebytych urazów, w wyniku nadużywania alkoholu czy chronicznego stresu o dużym nasileniu. Czym objawia się demencja? – oznakiHasło ''demencja objawy'' to jedno z najczęściej wyszukiwanych haseł związanych z chorobami otępiennymi mózgu. Nic dziwnego - w przypadku wątpliwości chcemy wiedzieć, jak rozpoznać pierwsze sygnały demencji i w razie czego, pomóc najbliższym w zahamowaniu postępu objawów otępienia wymienić można przede wszystkim zaburzenie sprawności funkcji poznawczych jak uwaga, pamięć, czy myślenie. Osoba, u której rozwija się demencja, może mieć także problemy z mówieniem oraz wykazywać ogólne zaburzenia mowy (np. zmieniać znacznie danych pojęć, mylić pojęcia).W zaawansowanej fazie choroby dostrzegalne są także problemy z orientacją w terenie, ucieczki z domu oraz problemy z z najbardziej charakterystycznych oznak są problemy emocjonalne. Osoby dotknięte otępieniem mogą zachowywać się jak dzieci, co budzi frustrację opiekunów. Nierzadko role się odwracają, gdyż osobę dotkniętą otępieniem należy pielęgnować zupełnie tak jak niemowlę (pomoc w czynnościach higienicznych, przebieranie). Osoby takie mają także problemy z myśleniem przyczynowo-skutkowym oraz z ocenianiem są etapy demencji starczej?Etapy demencji są rozróżnione przez specjalistów, dlatego warto zapoznać się z przebiegiem choroby. Demencja dzieli się zasadniczo na 3 główne I - Otępienie lekkieW pierwszym etapie choroby objawy demencji są najczęściej niedostrzegalne, jednak widoczne są tutaj zaburzenia pamięci. Pacjent może mieć problemy z szybkim przypominaniem sobie imion bliskich osób oraz z przypomnieniem sobie o wizytach i codziennych mogą być tutaj także problemy związane z mową. Chory może zapominać niektórych słów lub ich znaczenia. W pierwszym etapie choroby chory zaczyna unikać kontaktu z bliskimi. Charakterystyczna jest także zmienność nastrojów, jednak na tym etapie nie dostrzega się problemów związanych z koordynacją wzrokowo-ruchową. Leki na demencję pozwalają jednak zahamować postęp choroby pod warunkiem, że pierwsze objawy zostaną szybko zauważone, a diagnoza postawiona w sposób prawidłowy. Etap II - Otępienie umiarkowaneNa tym etapie choroby zaburzenia pamięci nasilają się coraz mocniej. Coraz bardziej widoczny jest problem z wypowiadaniem zdań oraz z określeniem czasu przez chorego. Słownictwo osoby chorej jest ubogie, natomiast zachowanie może budzić drugim etapie dostrzegalne są problemy z koordynacją wzrokowo-ruchową oraz zaburzenia równowagi spowodowane kurczami mięśni. Charakterystyczny jest tutaj brak apetytu. Chory musi przebywać pod stałą opieką III - Otępienie głębokieTo ostatnie i jednocześnie najcięższe stadium otępienia. Wymagana jest tutaj stała kontrola i opieka, gdyż widoczny jest całkowity brak koordynacji wzrokowo-ruchowej chorego. Pacjenta trudno zrozumieć. Nie jest w stanie rozpoznać bliskich ani przekazać konkretnej informacji. W wielu przypadkach widoczne są tutaj urojenia i paranoja, a także krzyki nocne. Jak leczyć demencję starczą?Demencja starcza a śmierć to połączenie, które jest ze sobą nierozerwalne. Niestety, choroby otępienne, jak choroba Alzheimera, otępienie naczyniopochodne, otępienie z ciałami Levy'ego, czy choroba Parkinsona sprawiają, że człowiek w wyniku choroby mózgu może odejść znacznie szybciej z uwagi na postępujący charakter patologii leczeniu demencji wykorzystuje się leczenie farmakologiczne oraz stosowane są substancje psychotropowe, hamujące postęp choroby. Leki na demencję bez recepty mogą wspomóc środki farmakologiczne. Ważna jest także diagnoza psychologiczna i psychiatryczna oraz wykonanie badań przesiewowych mających na celu diagnozę choroby. Przykładowo test zegara to najczęściej wykonywany test na Alzheimera. Wykorzystywane są także kwestionariusze wielowymiarowe badające sprawność umysłową. Jak jeszcze pomóc osobie z demencją starczą?Osoba z demencją potrzebuje przede wszystkim wsparcia i zrozumienia. Leczenie psychiatryczne oraz farmakologie mogą wzmocnić leki na demencję bez recepty, które poprawiają sprawność funkcji poznawczych oraz libido osób starszych. Nie należy zapominać, że osoby dotknięte otępieniem także mają potrzeby, a potrzeba bliskości jest tutaj często pomijana!W przypadku protestów przed jedzeniem oraz pomocą w trakcie mycia należy wykazać się ogromną cierpliwością, oraz przemawiać do chorego spokojnie. W celu zachowania dobrej jakości snu warto podawać delikatne środki wzmacniające senność oparte na bazie naturalnych składników. Ukończył Wydział Farmacji na Akademii Medycznej w Łodzi otrzymując tytuł magistra farmacji. Uzyskał też stopień MBA kończąc Wyższą Szkołę Kupiecką w Łodzi oraz Paris Business School.

WCZESNA DEMENCJA Rutyna zdecydowanie pomaga. We wczesnej fazie demencji staję się mało elastyczny. Sprawy, które kiedyś nie sprawiały mi trudności, teraz są kłopotliwe. Natykam się na problemy, które wcześniej były mi obce – ale początkowo możesz odczytać to jako skutek upływu czasu, innej choroby, zmęczenia albo stresu.
Demencja – zwana również otępieniem – to zespół objawów związanych ze stałym obniżaniem się funkcji intelektualnych oraz sprawności umysłowej człowieka. Objawy demencji w pierwszej chwili mogą się wydawać dość błahe, ale warto zwracać na nie baczną uwagę. Zbagatelizowana demencja starcza może bowiem całkowicie uniemożliwić seniorowi samodzielne funkcjonowanie. Z tekstu dowiesz się: jakie są objawy demencji starczej, w jaki sposób można ją leczyć. Co to jest demencja starcza? To choroba, w przebiegu której u pacjenta dochodzi do nasilającego się pogarszania sprawności umysłowej. Może ona występować samodzielnie, ale często towarzyszy również innym chorobom neurodegeneracyjnym, takim jak otępienie czołowo-skroniowe czy choroba Alzheimera. Bezpośrednią anatomiczną przyczyną demencji są uszkodzenia komórek nerwowych mózgu powstające na skutek niedotlenienia oraz odkładania się w ich wnętrzu nieprawidłowych białek. Może to być efekt naturalnych procesów starzenia się, ale przypuszcza się, że do rozwoju demencji mogą się przyczynić również niezdrowy tryb życia, nieprawidłowa dieta, palenie papierosów czy częste spożywanie alkoholu. Warto pamiętać, że demencja jest chorobą typową dla osób w podeszłym wieku. Według badań dotyczy około 1% populacji między 60. a 65. rokiem życia, ale wśród osób powyżej 85. roku życia objawy demencji obserwuje się nawet u około 35% populacji. Demencja jest chorobą bardzo podstępną i trudną do wykrycia. Jej początkowe objawy nie są bardzo charakterystyczne, a do tego umożliwiają seniorowi w miarę normalne funkcjonowanie. Zwykle tłumaczy się je procesem starzenia się, więc nie niepokoją one zbytnio otoczenia. Pierwsze objawy demencji mogą więc obejmować: zapominanie o spotkaniach, częste szukanie odłożonych w jakieś miejsce przedmiotów, przychodzenie ze sklepu bez części potrzebnych produktów, kłopoty z zapamiętywaniem nowych informacji, problemy przy aktywnościach, które wcześniej sprawiały seniorowi przyjemność (rozwiązywanie krzyżówek, układanie puzzli, gra w karty), zapominanie i mylenie słów, utrata zainteresowań, stopniowe wycofywanie się z życia społecznego. Z czasem u pacjenta pojawiają się bardziej charakterystyczne objawy: przestaje on rozpoznawać bliskie osoby i doskonale znane miejsca, staje się płaczliwy, drażliwy i rozchwiany emocjonalnie, miewa problemy z ubieraniem się, jedzeniem czy utrzymywaniem higieny osobistej. Wówczas wymaga już pełnej, całodobowej opieki. Dobrym rozwiązaniem może być np. pobyt stały w wyspecjalizowanym ośrodku opiekuńczo-pielęgnacyjnym dla seniorów, takim jak Willa Łucja w Warszawie. Demencja starcza – czy da się ją wyleczyć? Niestety demencja starcza jest chorobą nieuleczalną. Dopasowana do potrzeb pacjenta terapia jedynie spowalnia tempo jej rozwoju, a także poprawia jakość życia chorego i jego bliskich. Zastosowanie w leczeniu znajdują środki poprawiające sprawność intelektualną, przeciwdepresyjne oraz uspokajające. Bardzo ważnym elementem leczenia demencji jest specjalistyczna rehabilitacja, fizjoterapia oraz terapia psychologiczna. Może ona obejmować np. kinezyterapię, terapię zajęciową, zajęcia relaksacyjne i różnego rodzaju treningi pamięci. Poprawiają one funkcjonowanie mózgu, pozytywnie wpływają na zdolności koncentracyjne i skupienia, podtrzymują umiejętności mycia, czesania się czy golenia, pozwalają na rozładowywanie lęków i negatywnych emocji, są również formą usprawniania fizycznego. Należy pamiętać, że demencja starcza nie jest powodem do wstydu, ale chorobą, którą można, a nawet trzeba leczyć! Szybko rozpoczęta, właściwie prowadzona terapia może spowolnić jej przebieg i umożliwić dłuższe zachowanie pełni sprawności. Źródła:
yEEFHXQ.
  • f0x4tpye3i.pages.dev/4
  • f0x4tpye3i.pages.dev/3
  • demencja starcza a śmierć